ΙΣΤΟΡΙΟΥΛΑ ΤΟΥ ΚΑΦΕ

Λίγη ιστορία

Το 850μ.Χ.οΥεμενίτης βοσκός Καλντί παρατήρησε ότι οι κατσίκες του ήταν νευρικές όλη τη νύχια όταν έτρωγαν τούς καρπούς ενός μικρού θάμνου. Δοκίμασε να φάει και αυτός και αισθάνθηκε τόση ευφορία που σχεδόν "απογειώθηκε". Έτρεξε και το ανακοίνωσε στον ηγούμενο του κοντινού μωαμεθανικού μοναστηριού και τότε εκείνος ετοίμασε ένα εκχύλισμα από τους καρπούς, το ήπιε και έμεινε άυπνος εκείνο το βράδυ. Από τότε το έδινε στους μοναχούς του για να μένουν άγρυπνοι στις νυχτερινές λειτουργίες.Η εξάπλωση του καφέ ακολούθησε την εξάπλωση των Αράβων: Μέκκα, Μεδίνα, Περσία, Αλεξανδρούπολη, Χαλέπι, Δαμασκός... Λέγεται ότι πήρε το όνομα του (Kawa στα Αραβικά) σε ανάμνηση του Πέρση Βασιλιά, Kavus Kai που σύμφωνα με τον μύθο, είχε απογειωθεί στους ουρανούς πάνω σε φτερωτή άμαξα. Στην αρχή οι Αραβες έπιναν ένα εκχύλισμα από τους καρπούς και μόνο τον 14ο αιώνα άρχισαν να ξεραίνουν και νά ψήνουν τους σπόρους. Το 1555 δύο Σύριοι άνοιξαν τα δύο πρώτα καφενεία στην Κωνσταντινούπολη. Στην Ευρώπη ο καφές έγινε γνωστός κυρίως χάρη στους Ενετούς. Καφενεία άνοιξαν σιγά σιγά σε όλες τις πόλεις: στη Βενετία το 1645, στο Λονδίνο το 1652, στο Παρίσι το 1672 και στο Αμβούργο το 1679. Στην Ελλάδα καφενεία υπήρχαν από την εποχή της τουρκοκρατίας. Σ' αυτά προσέφεραν εκτός από τον καιρέ, τσάι, φασκόμηλο, χαμομήλι, βυσσινάδα και ναργιλέ. Οι Αραβες κατάφεραν να κρατήσουν το μονοπώλιο της καλλιέργειας του καφέ για πολλά χρόνια εξάγοντας σπόρους που τους είχαν προηγουμένως ζεματίσει, ώστε να χάσουν τη βλαστική ικανότητά τους. Τον 17ο αιώνα όμως, ένας προσκυνητής Ινδός έκλεψε λίγους καρπούς και φύτεψε τους σπόρους στην πατρίδα του, κοντά στην ακτή του Μαλαμπάρ. Έτσι η καλλιέργεια του καφέ ξέφυγε για πρώτη φορά από την Αραβική χερσόνησο. Από την Ινδία εξαπλώθηκε στην Ιάβα της Ινδονησίας. Από εκεί Ολλανδοί έμποροι έστειλαν δενδρύλλια στον Βοτανικό Κήπο του Αμστερνταμ. Σε λίγο τον απέκτησαν όλες οι σημαντικές βοτανικές συλλογές της Ευρώπης. Όταν λοιπόν τον 18ο αιώνα Ολλανδοί, Γάλλοι, Αγγλοι, Ισπανοί και Πορτογάλοι θαλασσοπόροι έστησαν τις αποικιακές αυτοκρατορίες τους, εισήγαγαν και την καλλιέργεια του καφέ στην Κεντρική και Νότιο Αμερική και τη Δυτική Αφρική. Η διάδοση της κατανάλωσης του καφέ στην Ευρώπη δεν έγινε χωρίς εμπόδια στην αρχή. Καθολικοί ιερείς διέδιδαν ότι ήταν εφεύρεση του Σατανά, ο οποίος έχοντας απαγορεύσει στους πιστούς του, δηλαδή στους μωαμεθανούς, να πίνουν κρασί γιατί συμβόλιζε το αίμα του Χριστού, τους είχε προσφέρει σε αντάλλαγμα αυτό το "κολασμένο μαύρο ρόφημα". Ο Πάπας Κλημέντιος ο VIIΙ όμως, δοκίμασε να πιει και βρήκε το άρωμα του καφέ τόσο ευχάριστο που έβγαλε την απόφαση ότι δεν μπορεί να είναι δημιούργημα του Διαβόλου! Και ο Αυτοκράτορας της Πρωσίας Φρειδερίκος ο II, αν και καφεκόπτης ο ίδιος, περιόρισε με διάταγμα την κατανάλωση του καφέ από τους υπηκόους του και τους προέτρεπε να πίνουν μπύρα όπως αυτός και οι αξιωματικοί του, προκειμένου να "αποκτούν δύναμη να πολεμούν και να κερδίζουν τις μάχες". Τίποτα όμως δεν μπορούσε πια να εμποδίσει την εξάπλωση του "σατανικού μαύρου υγρού".' Τα καφενεία ξεφύτρωναν σαν μανιτάρια σε όλη την Ευρώπη και μέσα συγκεντρώνονταν άνθρωποι του πνεύματος και της τέχνης, πολιτικοί και αμφισβητίες. Στο "Cafe Grec"της Ρώμης σύχναζε ο Γκαίτε, ο Γκογκολ, ο Μέντελσον, ο Βάγκνερ και άλλοι, ενώ στο "Le Procope" του Παρισιού, ο Μαρά, ο Μπαλζακ, ο Ντιντερο, ο Βολτέρος, ο Γαμβέτας και η Γεωργία Σάνδη.


http://health.in.gr/