Ο Ηρόδοτος μας λέει ότι στην Αρχαία Αίγυπτο το ψωμί ζυμωνόταν με τα πόδια, κάτι που συμβαίνει ως τις αρχές του αιώνα μας σε πολλές περιοχές της Ελλάδας και της Ευρώπης. Το συνεχές ταξίδι του ανθρώπου ανά τους αιώνες, του γνωρίζει νέους τρόπους και τεχνικές δημιουργίας ποικιλιών ψωμιού. Κάθε τόπος και λαός προσθέτει τη δική του πινελιά στο χάρτη της ιστορίας το ψωμιού.
Αμερική: Οι Ινδιάνοι χρησιμοποιούν το καλαμπόκι ως βάση για το ψωμί και με τα φύλλα του «αγκαλιάζουν» τα ψωμάκια που ψήνουν στη χόβολη.
Ασία: Στην Ινδία φτιάχνουν τα ψωμιά τους με μορφή μικρής πίτας που ψήνεται σε επίπεδο σκεύος με λίγο βούτυρο, συμπληρώνοντας και αλεύρι από διάφορα όσπρια. Στην Άπω Ανατολή δεν συναντάται ψωμί με τη γνωστή μορφή, αλλά μία παρασκευή από μικρά στρόγγυλα ψωμάκια «ψημένα» στον ατμό.
Στη Μέση Ανατολή και την Αίγυπτο συναντάμε τις γνωστές μέχρι και σήμερα αραβικές πίτες, στην ουσία δύο λεπτά φύλλα εφαπτόμενα.
Ευρώπη: Τα σκήπτρα κρατούν οι Γερμανοί με μεγάλη ποικιλία σε «βαριά» ψωμιά με πλήθος δημητριακών, αλλά και ολόκληρους κόκκους καρπών, με μία συμπαγή και σκούρα εμφάνιση. Οι Γάλλοι με πιο ντελικάτες γεύσεις και παρασκευές, δημιουργούν πολιτισμό με τις μπαγκέτες, τα κρουασάν και τα μπριός. Οι Ιρλανδοί προσθέτουν βραστές πατάτες στη ζύμη που δίνουν μία ιδιαίτερη γεύση.
Ελλάδα: Αγροτικός τόπος με πληθώρα καρπών. Έτσι ανάλογα με τη σοδειά και την κοινωνική θέση προσαρμόζονταν και οι ποικιλίες. Μόνο την περίοδο της κατοχής εξομοιώνονται όλοι στην «πολυτέλεια» της μπομπότας, βαρύ καλαμποκίσιο ψωμί, προϊόν απόλυτης φτώχειας.
Αφρική: Έρχεται σε επαφή με αυτή τη μορφή της θρεπτικής τροφής μόλις λίγες δεκαετίες τώρα. Μέχρι τότε έτρωγαν ακόμα τα δημητριακά με την μορφή των χυλών που προαναφέραμε.
ΠΗΓΗ...http://www.fournos.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου