Εν αρχή ην ο άνθρωπος που μας έφερε στον κόσμο. Ο καθένας όμως μπορεί να δώσει το δικό του περιεχόμενο στη γιορτή, καθώς υπάρχουν και εκείνοι που στάθηκαν ή εξακολουθούν να στέκονται δίπλα μας σαν πραγματικές μάνες. Και μια γιορτή δεν κρύβει πάντα χαρά. Κάποιες μητέρες δεν έχουν το παιδί τους και κάποιες άλλες δεν έχουν τη δική τους μητέρα...
H Γιορτή της Μητέρας, παγκόσμια γιορτή, παραδοσιακά αποτίει φόρο τιμής στο πρόσωπο εκείνης που μας έφερε στον κόσμο. H ίδια όμως αυτή ημέρα μπορεί να είναι δύσκολη για πολλούς ανθρώπους, αυτούς που έχουν χάσει τη μητέρα τους, μητέρες που έχουν χάσει τα παιδιά τους, αλλά και αυτούς που δεν είχαν την τύχη να έχουν μια ζεστή σχέση αγάπης και φροντίδας με τη μητέρα τους. Παρ' όλα αυτά, κάθε άτομο έχει κάποιον δικό του άνθρωπο για να αποταθεί στις δύσκολες στιγμές, φίλους και συγγενείς που του στάθηκαν σε κάποια κρίση, που άνοιξαν την αγκαλιά τους και έστειλαν αχτίδες ελπίδας και αγάπης σε δύσκολους καιρούς. Ολα αυτά είναι τα άτομα που θα πρέπει να θυμηθούμε και να γιορτάσουμε την παρουσία τους στη ζωή μας, άσχετα από το αν είναι άντρες ή γυναίκες και άσχετα από τον βιολογικό τους σύνδεσμο μαζί μας.
Μητέρες που έχουν χάσει ένα παιδί
H εμπειρία της μητρότητας αποτελεί ανεξίτηλη σφραγίδα στη γυναικεία ταυτότητα. H ψυχική αλλαγή που συντελείται όταν γίνει το πέρασμα σε αυτή τη νέα κατάσταση ύπαρξης και λειτουργίας, της μητρότητας, μεταβάλλει και τον τρόπο με τον οποίο η γυναίκα αντιλαμβάνεται την πραγματικότητά της. Γυναίκες που έχουν χάσει το έμβρυό τους κατά τη διάρκεια της κυοφορίας ή που έχουν χάσει το βρέφος τους σύντομα μετά τη γέννα, εξαιτίας κάποιας ανίατης ασθένειας, εξακολουθούν να φέρουν την ταυτότητα της μητέρας, ακόμη και αν δεν έχουν άλλα παιδιά για να εκπληρώσουν τα μητρικά τους καθήκοντα. Αλλά και οι γυναίκες που έχουν χάσει το παιδί τους σε μεγαλύτερη ηλικία, λόγω ασθένειας ή ατυχήματος, παραμένουν «μητέρες». H αγάπη για το παιδί που έχει χαθεί εξακολουθεί να είναι παρούσα, συχνά με οδυνηρό τρόπο, ενώ άλλες φορές, όταν η μητέρα έχει επεξεργαστεί τα έντονα συναισθήματα πένθους και οδύνής της, η αγάπη για το νεκρό παιδί μετουσιώνεται και εκδηλώνεται με πιο λειτουργικό τρόπο. H γιορτή της μητέρας αποτελεί μια ευκαιρία εκδήλωσης αγάπης και υπενθύμισης ότι το παιδί που χάθηκε υπήρξε. Γιορτάζεται λοιπόν από τον περίγυρο το γεγονός ότι η γυναίκα αυτή υπήρξε όντως μητέρα. Βέβαια, δεν θα πρέπει να της στείλουν οι αγαπημένοι της λουλούδια ή μια κάρτα εκ μέρους του νεκρού παιδιού, αλλά μια κάρτα με ένα ιδιαίτερο μήνυμα και λόγια-βάλσαμο στην καρδιά της ή ένα μπουκέτο λουλούδια μπορούν να καταπραΰνουν τον πόνο της και να της δείξουν ότι οι γύρω της τη σκέφτονται.
Μητέρες χωρίς μητέρα
Πρόκειται για μια ιδιαίτερη κατηγορία γυναικών: δεν είναι ότι οι μητέρες τους δεν βρίσκονται πια στη ζωή, αλλά είναι οι γυναίκες αυτές που δεν είχαν την τύχη να δημιουργήσουν έναν άρρηκτο συναισθηματικό δεσμό με τις μητέρες τους. Οι γυναίκες που σήμερα είναι μητέρες οι ίδιες αλλά ήταν συναισθηματικά παραμελημένες ως παιδιά, με παιδική ηλικία στιγματισμένη από αρνητικά βιώματα μπορεί να έχουν μεγαλύτερη δυσκολία να εκδηλώσουν τα συναισθήματά τους και να χρειάζεται να κάνουν μεγαλύτερη προσπάθεια με τα δικά τους παιδιά ώστε να τους δώσουν αυτά που οι ίδιες δεν έλαβαν από τις δικές τους μητέρες. Οι μητέρες που δεν είχαν έναν καλό λόγο για τις κόρες τους, που ήταν τελειομανείς και επιθυμούσαν να ζήσουν τη ζωή τους μέσα από τις επιτυχίες της κόρης τους, οι μητέρες που στάθηκαν με κάποιο τρόπο τροχοπέδη στην εξέλιξη της κόρης τους, στιγμάτισαν αυτές τις γυναίκες που τώρα έγιναν οι ίδιες μητέρες. Οταν αυτές όμως συνειδητοποιήσουν την επιρροή των βιωμάτων τους στο πώς σκέφτονται και αντιδρούν σήμερα που είναι οι ίδιες μητέρες, έχουν τη δύναμη να μην εγκλωβιστούν στα αρνητικά σχήματα του παρελθόντος, αλλά να επικεντρωθούν στα θετικά σημεία και να αλλάξουν τη ζωή τους και τη ζωή των παιδιών τους προς το καλύτερο.
Χωρισμένοι μπαμπάδες και μαμάδες
Με τον αριθμό των διαζυγίων σε άνοδο, ολοένα και περισσότερες μαμάδες, ή και μπαμπάδες που αναλαμβάνουν την επιμέλεια του παιδιού τους, αξίζει να γιορτάσουν τη γιορτή της μητέρας. Πρόκειται για τους γονείς που έκαναν προσωπικές θυσίες και επένδυσαν στην ψυχική υγεία του παιδιού τους, συχνά σε αντίξοες συνθήκες. Πέρα από τη σημασία του βιολογικού δεσμού, η λέξη «μητέρα» ενέχει και την έννοια της ανατροφής, της φροντίδας, της προστασίας και του συναισθηματικού δεσμού με το παιδί. Αυτές τις λειτουργίες μπορεί να τις επιτελέσει και ένας πατέρας. Ο χωρισμένος γονιός, χωρίς την υποστήριξη της πυρηνικής οικογένειας, μπορεί να είναι εξίσου επιτήδειος στο να φέρει εις πέρας την ύψιστη αποστολή του να μεγαλώσει ένα παιδί, προσφέροντας όχι μόνο υλικά, αλλά κυρίως συναισθηματικά. Οταν το παιδί ενός τέτοιου αξιέπαινου χωρισμένου γονιού είναι μικρό για να προσφέρει μια έκπληξη στον γονιό του, ο περίγυρός του μπορεί να οργανώσει μια τέτοια χειρονομία αναγνώρισης της προσπάθειας και των ικανοτήτων του.
H αγάπη δίνει δύναμη
H αναγνώριση αυτών που αγαπάμε και μας αγαπούν δεν είναι και τόσο δύσκολη. Μερικές φορές η πιο απλή χειρονομία μπορεί να είναι μεστή νοήματος και με μεγαλύτερη συναισθηματική βαρύτητα από ένα ακριβό δώρο. Λόγια παρηγοριάς, μια ζεστή αγκαλιά, ευήκοα ώτα και διάθεση προσέγγισης και κατανόησης του άλλου μπορεί να κάνουν μεγάλη διαφορά στη ζωή ενός ανθρώπου. Για τα άτομα που έχουν χάσει το παιδί τους ή τη μητέρα τους, αν και μπορεί να είναι οδυνηρό, το να αναπολήσουν στιγμές χαράς και αγάπης έχει μια ιδιαίτερη δύναμη. H ύπαρξη και αναγνώριση της αγάπης είναι αυτή που δίνει τη δύναμη να δημιουργήσει κανείς ισχυρούς συναισθηματικούς δεσμούς.
ΠΗΓΗ...http://www.tovima.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου